در این مقاله به شما انواع اجزاء و سخت افزار های شبکه مانند روتر، سوئیچ، کارت شبکه، هاب و .. را توضیح داده و شرح فعالیت هر یک از آنها را شرح می دهیم .

کارت شبکه چیست؟ بررسی مفهوم NIC یا Network Interface Card

اولین قطعه سخت افزاری که می خواهم در زمینه آن برایتان توضیح بدهم کارت شبکه یا به قولی NIC است . البته اسامی زیادی برای کارت شبکه وجود دارد که معمولا با Network Interface Card یا کارت رابط شبکه ، Network Card یا کارت شبکه و همان NIC نیز شناخته می شود . اینها همگی یک اسم برای یک سخت افزار هستند. کار اصلی کارت شبکه متصل کردن کامپیوتر به صورت فیزیکی به شبکه است به طوری که کامپیوترها بتوانند تحت شبکه با همدیگر ارتباط برقرار کنند .

اولین نکته در خصوص کارت های شبکه این است که کارت شبکه بایستی با رسانه شبکه یا اصطلاحا Medium شبکه متناسب باشد . رسانه در واقع همان بستر کابل کشی است که برای اتصال کارت های شبکه به همدیگر مورد استفاده قرار می گیرد . شبکه های بیسیم یا Wireless نوع ساختار خاص خود را دارند که در مقاله ای جداگانه به تشریح تک تک آنها خواهیم پرداخت .

چندین سال پیش اطمینان از اینکه کارت شبکه و رسانه ارتباطی با یکدیگر همخوانی دارند یا نه یک مشکل اساسی بود و دلیل اصلی آن نیز تنوع انواع کابل ها و استانداردهای کابل کشی در شبکه بود . برای مثال شما قبل از اینکه بخواهد یک کارت شبکه را خریداری کنید به علت تعدد رسانه های ارتباطی می بایست تعیین می کردید که در شبکه شما به عنوان رسانه ارتباطی از کابل های Ethernet استفاده می شود و یا از انواع کابل کواکسیال و یا Token Ring و یا حتی از Arcnet !!!!!!

هر یک از این تکنولوژی های ارتباطی نقاط ضعف و قوت خاص خود را داشتند و برای تصمیم گیری استفاده از آنها باید کاملا تحلیل مناسبی انجام می شد که نوع رسانه انتخاب شود !! امروزه بیشتر تکنولوژی هایی که در بالا عنوان کردیم منسوخ شده اند و مورد استفاده قرار نمی گیرند . امروزه بیشترین نوع کابل کشی و رسانه ای که در مورد شبکه های متوسط و بزرگ سازمانی مورد استفاده قرار می گیرد کابل کشی از نوع اترنت است که از انواع کابلهای UTP استفاده می کند . نمونه ای از کارت شبکه را در شکل الف مشاهده می کنید .

• شکل الف : شکل کارت شبکه اترنت به این شکل است.

شبکه های اترنت جدید از ساختار کابل کشی UTP یا زوج های بهم تابیده استفاده می کنند که دارای 8 سیم در داخل هر کابل هستند . این سیم های هر کدام رنگبندی استاندارد خود را دارند و توسط یک نوع اتصال به نام RJ-45 در ابتدا و انتهای کابل به شبکه متصل می شوند . سوکت RJ-45 بسیار شبیه سوکتی است که در کابل های تلفن امروزی استفاده می شود با این تفاوت که بزرگتر است و به جای 4 سیم 8 سیم دارد . سیم های تلفن از سوکت RJ-11 استفاده می کنند که کوچکتر هستند . شما در شکل ب نمای یک سوکت RJ-45 را مشاهده می کنید .

• شکل ب : یک کابل اترنت متصل شده به سوکت RJ-45

سویچ چیست؟ بررسی مفهوم Switch در شبکه و تفاوت آن با هاب

همانطوری که مشاهده می کنید کامپیوترها از کارت های شبکه برای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده می کنند . داده ها بر روی کابل های اترنت منتقل می شوند. اما به هر حال شما نمی توانید دو کامپیوتر را با کابل به همدیگر متصل کنید و تصور کنید که شبکه ایجاد کرده اید.امروزه در همه حا تقریبا اسم اینترنت پر سرعت شنیده می شود و تقریبا همگی با این واژه عمومی آشنا شده ایم ، شما در این میان حتما با واژه باند پهن یا Broadband نیز آشنا شده اید .

شبکه های از نوع باند پهن یا Broadband شبکه هایی هستند که درآنها داده ها از همان کابلی که ارسال می شوند ، دریافت هم می شوند . برای روشن شدن بیشتر باید بگوییم که اترنت از نوع Baseband است بدین معنی که برای ارسال و دریافت اطلاعات باید از دو سیم مجزا استفاده کند. این به این معنا است که هنگامی که شما در یک شبکه اترنت مشغول ارسال داده هستید

و همزمان قصد دریافت داده را نیز دارید می بایست داده های خود را توسط یک کابل ارسال و توسط کابل دیگر دریافت کنید و توجه داشته باشید که شما برای پورت دریافت کامپیوتر مقصد داده ها را ارسال می کنید و توسط پورت ارسال کامپیوتر مقصد داده ها را دریافت می کنید .شما می توانید با استفاده از همین مفهوم و با یک کابل ساده اترنت دو کامپیوتر را با هم شبکه کنید ، به این نوع کابل کابل کراس یا Cross Over گفته می شود .

این نوع کابل سیم های ارسال مبدا به سیم های دریافت مقصد متصل شده اند و بدین ترتیب براحتی می توانند با همدیگر مستقیما ارتباط برقرار کنند. محدودیتی که در این نوع شبکه وجود دارد این است که شما نه بیشتر و نه کمتر از یک کامپیوتر را می توانید با هم شبکه کنید و محدود به دو کامپیوتر هستید . به جای استفاده از کابل کراس ، شبکه های امروزی از کابل های ساده که سیم دریافت و ارسال تغییر و جابجایی ندارند استفاده می کنند .

البته که برای برقراری ارتباط درست می بایست سیم های ارسال و دریافت در نهایت جابجا شوند اما این دیگر وظیفه وسیله ای به نام هاب ( HUB ) یا سویچ ( Switch ) است. استفاده از هاب ها دیگر تقریبا منسوخ شده است اما برای درک بهتر ساختار سویچ ، بهتر است در مورد ساختار و روش کار هاب ها کمی توضیح بدهیم ، چندین نوع هاب وجود دارد اما خیلی ساده برای شما بگویم که هاب هیچ چیز جز یک جعبه ساده که تعدادی پورت RJ-45 به آن متصل شده اند نیست . هر کامپیوتر در شبکه توسط یک کابل اترنت به هاب متصل می شود . شما در شکل ج می تواند شکل یک هاب را مشاهده کنید .

• شکل ج : هاب وسیله است که در شبکه های اترنت نقش دستگاه ارتباطی مرکزی را بر عهده دارد .

هاب در شبکه به طور کلی دو نقش را ایفا می کند ، اولین نقش هاب در شبکه این است که پورت های RJ-45 کامپیوتر های تحت شبکه را که با اترنت کابل کشی شده اند را به همدیگر به عنوان دستگاه مرکزی ارتباطی شبکه متصل کند . هر کامپیوتر به هاب متصل شده ( چندین هاب می توانند به همدیگر همزمان متصل شوند ) و براحتی ارتباط برقرار کنند .

وظیفه دیگر هاب این است که داده های دریافتی از طریق پورت ارسال کامپیوتر مبدا را به عنوان داده های ورودی به پورت دریافت کامپیوتر مقصد ارسال کند .شاید در اینجا برای شما این ابهام پیش بیاید که از کجا میتوان متوجه شد که داده ها چگونه به مقصد مورد نظر هدایت می شوند در حالی که بیش از چندین کامپیوتر به هاب متصل شده است ؟

راز این نکته در کارت شبکه وجود دارد . هر کارت شبکه در کارخانه تولید شده توسط یک شماره شناسایی منحصر به فرد سخت افزاری برنامه ریزی می شود که به آن Media Access Control یا همان MAC Address گفته می شود .وقتی یک کامپیوتر در یک شبکه اترنت که بوسیله یک دستگاه هاب کامپیوترها را به هم متصل کرده اند قرار میگیرد و شروع به ارسال داده می کند

این داده ها در تمامی پورت های هاب و به کلیه کامپیوترهای شبکه ارسال می شوند . هر کامپیوتری که بسته اطلاعاتی را دریافت می کند آدرس مقصد آنرا با آدرس خود مقایسه می کند و در صورتیکه آدرس مقصد با آدرس خود یکسان بود آنگاه بسته اطلاعاتی را دریافت میکند و در غیر اینصورت بسته را رد می کند .

همانطوری که اشاره کردم وقتی کامپیوترها بوسیله یک هاب به هم متصل شده اند داده ها بر روی تمامی کامپیوتر های روی شبکه منتقل شده و ارسال می شوند. مشکل در اینجاست که هر کامپیوتر در هز زمانی که بخواهد می تواند داده های خود را ارسال کند و همینجا بزرگترین مشکل بوجود میاید.

فرض کنید در یک کنفرانس صوتی هستید و همزمان مجبور می شوید به جای کس دیگری نیز صحبت کنید و این درحالی باشد که در همان لحظه با شخص دیگری نیز مشغول مکالمه هستید !!! این دقیقا همان مشکلی است که در این نوع شبکه بوجود می آید.

وقتی یک کامپیوتر نیاز دارد که اطلاعاتش را بر روی شبکه متقل کند ابتدا مطمئن می شود که کامپیوتر دیگری در شبکه در حال انتقال اطلاعات نباشد ، وقتی مطمئن شد که خط خالی از داده است شروع به انتقال داده می کند .

اگر کامپیوتری بخواهد در همان لحظه داده های خود را انتقال دهد ، بسته های اطلاعاتی همزمان ارسال شده در بستر شبکه دچار مشکل شده و شکسته و تداخل بوجود میاید و در نهایت داده های از بین خواهند رفت . این همان دلیلی است که این نوع شبکه ها را معمولا Collision Domain یا محدوده برخورد نیز نامگذاری می کنند .

هر دو کامپیوتر مجبور خواهند بود تا یک محدوده زمانی تصادفی را منتظر بمانند تا مجددا اقدام به ارسال سیگنال داده تخریب شده بر روی شبکه کنند . هرچقدر تعداد کامپیوترها در یک محدوده برخورد ( Collision Domain ) زیاد باشد احتمال از بین زفتن سیگنال و برخورد نیز بیشتر خواهد شد .

هر چقدر تعداد این برخوردها بیشتر باشد سرعت و کارایی شبکه نیز پایین تر می آید . این همان دلیلی است که امروزه سویچ ها کاملا جایگزین هاب ها شده اند و دیگر از هاب در شبکه های اترنت استفاده نمی شود .یک سویچ همانطور که در شکل د مشاهده می کنید همان کارهای اولیه و ساده هاب را انجام می دهد .

اما تفاوت ایندو در این است که در سویچ هنگامی که یک کامپیوتر قصد ارسال اطلاعات را دارد سویچ از یک جدول داخلی که شامل آدرس های سخت افزاری یا همان MAC های سیستم های می باشد استفاده کرده و برای آدرس مبدا و مقصد یک مسیر مستقل و مجزا برای ارسال داده های این دو کامپیوتر ایجاد می کند . این به این معنا خواهد بود که کامپیوترها برای ارسال داده ها آزاد خواهند بود و مشکلی ندارند و در مورد بوجود آمدن تداخل سیگنال داده نیز هیچگونه نگرانی وجود نخواهد داشت .

• شکل د : یک سویچ شبیه دستگاه هاب است اما روش کاری کاملا متفاوتی دارد .

امروزه سویچ ها تحولی اساسی در کارایی شبکه بوجود آورده اند . بله آنها مشکل تداخل داده ها یا Collision را از بین برده اند اما خیلی موارد بیش از این مورد نیز وجود دارد که آنها تحت پوشش خود در آورده اند . به دلیل روش خاصی که سویچ در شبکه فعالیت می کند آنها میتوانند کانالهای ارتباطی موازی برای ارتباطی بین کامپیوترهای شبکه ایجاد کنند .

برای مثال ، وقتی کامپیوتر A در شبکه مشغول انتقال اطلاعات به کامپیوتر B در شبکه است ، بدین معنا نیست که کامپیوتر C نتواند به کامپیوتر D داده ها را منتقل کند و همزمان این تعداد کامپیوتر بدون مشکل می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند . در محدوده برخورد یا Collision Domain این امکان وجود ندارد به دلیل اینکه به محض اینکه تعداد کامپیوتر ها بالا برود برخورد یا Collision بوجود خواهد آمد .

روتر چیست؟ بررسی مفهوم Router یا مسیریاب در شبکه

در ادامه معرفی سخت افزارهای شبکه و مهمترین اجزاء آن که مسیریاب یا Router می باشد می پردازیم . در قسمت اول من در مورد اجزاء ساده شبکه که هاب و سویچ بودند برای شما توضیح دادم . در ادامه شما را با یکی از مهمترین اجزاء شبکه که مسیریاب یا Router نام دارد آشنا خواهم کرد.

حتی اگر در زمینه شبکه های کامپیوتری تازه وارد هستید به احتمال زیاد کلمه مسیریاب به گوش شما خورده است . ارتباطات اینترنتی باند پهمن و آنهایی که از مودم های کابلی و یا مودم های DSL استفاده می کنند همیشه از وسیله ای به نام مسیریاب یا Router استفاده می کنند .

برخلاف تصوری که می شود کار یک مسیریاب برقراری ارتباط اینترنت نیست . کار یک مسیریاب در شبکه انتقال بسته های اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر است . انواع مختلفی از مسیریاب ها وجود دارند که از انواع بسیار ساده با کاربرد خانگی و قسمت ارزان شروع می شوند و به انواع سازمانی و بسیار گران قیمت میرسند که برای کاربردهای بسیار گسترده اینترنتی و سازمانی استفاده می شوند . بدون توجه به اینکه یک مسیریاب از نوع خانگی و ارزان است یا از نوع گران و سازمانی ، همه این مسیریاب ها از یک ساختار و الگوی ساده استاندارد پیروی می کنند .

در این مقاله من بیشتر تمرکز خودم رو بر روی مسیریاب های ساده و ارزان قسمتی میگذارم که بیشتر در مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گیرند ، دلیل اینکار من این است که این مجموعه از مقالات را برای تازه کارهای عرضه شبکه نوشته ام و مخاطب اصلی من آنها هستند .

منطق من برای انجام اینکار این است که شما به عنوان یک کاربر تازه کار بهتر است با ساختار کاری مسیریابی آشنا شوید که با آن آشنا هستید و معمولا اکثر دوستانی که این مقاله را مطالعه می کنند از مودم های DSL که در نقش مسیریاب فعالیت میکنند استفاده کرده اند و با آنها آشنایی دارند.

در کنار همین دلایل باید درک کنیم که چه این مسیریاب های ساده و چه مسیریاب های قدرتمند و گرانقیمت سازمانی هر دو از یک ساختار مشترک و الکوی استاندارد مشترک استفاده می کنند و شما با درک همین مطلب ساده ، درک کلی از شیوه کارکرد مسیریاب های سازمانی نیز بدست خواهید آورد .

اگر نیاز به دانستن اطلاعات بیشتری در خصوص مسیریاب ها داشتید و در این مقاله بصورت کامل در خصوص آنها توضیحات لازم داده نشد ، اصلا نگران نباشید در همین سری از مقالات بسیاری از همین مطالب را در قالب توضیحات کاملتر در خصوص مسیریاب ها ارائه خواهیم داد ، پس نگران نباشید و کمی صبور باشید.

همانطوری که قبلا هم اشاره کردیم وظیفه یک مسیریاب انتقال بسته های داده از یک شبکه به شبکه دیگر است . شاید برایتان این ابهام پیش بیاید که پس در مورد کامپیوتری که به مودم DSL و اینترنت متصل شده است مسیریاب چه کاربردی دارد !! مگر آن هم شبکه است ؟ اگر لحظه ای تامل کنید خواهید دید که اینترنت نیز در واقع همان شبکه است و در حقیقت مجموعه ای از شبکه هاست که به همدیگر متصل شده اند اما شاید چندان این مسئله واضح نباشد .

بنابراین اگر کار یک مسیریاب انتقال ترافیک بین دو شبکه است !! و اینترنت نیز یک شبکه محسوب می شود !! پس بقیه شبکه های کجا هستند ؟ در این مقاله استثناعا و بر حسب مورد کامپیوتری که به مودم یا همان مسیریاب متصل شده است را یک شبکه می نامیم و این شبکه را در ساده ترین حالت ممکن در نظر می گیریم .

برای اینکه دیدگاه بهتری نسبت به چیزی که من در مورد آن صحبت می کنم بدست بیاورید در شکل الف و همچنین شکل ب می توانید شکل ظاهری مسیریاب یا Router را مشاهده کنید . شکل الف یک مسیریاب باند پهند محصول شرکت 3COM و شکل ب شکل ظاهری پشت همان مسیریاب را به شما نمایش می دهد .

• شکل الف : نمای روبروی مسیریاب باند پهن محصول شرکت 3COM Broadband Router

• شکل ب : نمای پشت همان مسیریاب ( پورت های RJ-45 در اینجا مانند همانهایی هستند که در هاب و سویچ مشاهده کردیم )

همانطوری که در شکل های بالا مشاهده کردید هیچ چیز خاص قابل توجهی در نمای روبروی مسیریاب وجود ندارد . در هر صورت خواستم این شکل ها را به شما نشان بدهم که اگر تا بهال با آنها برخوردی نداشته اید با شکل آنها آشنا شوید . شکل ب جذابتر از شکل الف است.اگر به شکل ب دقت کنید مشاهده خواهید کرد که سه دسته پورت در پشت مسیریاب تعبیه شده است . پورتی که در چپ ترین قسمت مسیریاب قرار گرفته است پورت برق یا همان power مسیریاب است .

پورت RJ-45 میانی یا وسطی پورتی است که به شبکه ی راه دور متصل می شود . در این مورد خاص این مسیریاب برای برقراری ارتباط اینترنت مورد استفاده قرار می گیرد . معمولا در اینگونه موارد این پورت برای اتصال به یک مودم DSL و یا مودم کابلی مورد استفاده قرار می گیرد .

در حقیقت این کار اصلی مودم است که ارتباط اینترنت را برقرار کند . اگر به پورت های 4 تایی سمت راست مسیریاب دقت کنید میبینید که 4 پورت RJ-45 هستند . اگر به قسمت اول از این سری مقالات توجه کنید به یاد خواهید آورد که هاب ها و سویچ ها هم تعداد زیادی از این پورت های RJ-45 به همراه دارند . در هاب ها و سویچ ها این پورت های برای برقراری ارتباط کامپیوترهای یک شبکه با هم مورد استفاده قرار میگیرند .

این پورت های در مسیریاب نیز دقیقا همین کار را انجام می دهند ، در این مسیریاب 4 کامپیوتر می توانند با هم ارتباط برقرار کنند .خاطرتان هست که به شما گفتم کار یک مسیریاب انتقال یک بسته اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر است ؟

در اینجا برای درک بهتر شما دوستان باید بگویم که مسیریاب یاند پهن ( Broadband Router ) در نقش یک شبکه و کامپیوتر شما در نقش یک شبکه دیگر ایفای نقش می کنند . دلیل اینکه در اینجا ما یک کامپیوتر را به عنوان یک شبکه یه مسیریاب معرفی کردیم این است که مسیریاب آنرا به عنوان یک کامپیوتر مستقل در نظر نمیگیرد . مسیریاب کامپیتور را به عنوان یک گره ( Node) در شبکه معرفی می کند .

همانطوری که در شکل ب مشاهده می کنید این مسیریاب می تواند شبکه ای با 4 عدد کامپیوتر را پشتیبانی کند . معمولا بسیاری از کاربران خانگی فقط از یکی از پورتهای اینگونه مسیریاب ها استفاده می کنند . بنابراین میتوان گفت که اینگونه مسیریاب ها برای شبکه های بسیار کوچک می توانند مسیریابی را انجام دهند حتی اگر این شبکه از یک نود کامپیوتر تشکیل شده باشد که به عنوان شبکه اول و نود اینترنت به عنوان شبکه دوم در نظر گرفته می شود .

فرآیند مسیریابی چیست؟ بررسی فرآیند Routing شبکه

خوب حالا که کمی با مسیریاب و کاری که آن انجام میدهد آشنا شدید ، بیایید راجع به فرآیند مسیریابی توضیحاتی بدهیم . برای اینکه فرآیند مسیریابی را به درستی درک کنید بهتر است در ابتدا کمی در مورد پروتکل TCPIP و چگونگی کارکرد آن بدانیم .هر دستگاهی که به یک شبکه مبتنی بر پروتکل TCP/IP متصل شده است یک آدرس IP منحصر به فرد دارد که بر روی کارت شبکه آن دستگاه قرار میگیرد .آدرس IP از 4 قسمت عددی تشکیل شده است که بوسیله نقطه از یکدیگر جدا شده اند . برای مثال یک آدرس IP چیزی شبکه این است : 192.168.1.10

بهترین مقایسه ای که میتوانم از آدرس IP برای شما داشته باشم تا درک بهتری از این مسئله داشته باشید ، مقایسه آن با آدرس خیابان های است . یک آدرس خیابان شامل یک شماره و یک نام است . شماره در واقع نمایانگر پلاک یک ساختمان در آن خیابان است .

آدرس IP هم تقریبا به همین روش عمل میکند .آدرس به دو قسمت شماره شبکه و شماره دستگاه تقسیم می شود . اگر شما آدرس IP را با شماره خیابان مقایسه کرده اید بنابراین شماره شبکه در حقیقت همان نام خیابان و و شماره دستگاه نیز در حقیقت همان شماره منزل مورد نظر است .

شماره شبکه مشخص کننده شبکه ای است که آن دستگاه در آن قرار گرفته است و شماره دستگاه نیز در حقیقت به دستگاه مورد نظر هویت قرار گرفتن در شبکه را میدهد.خوب شما از کجا متوجه می شود که کجا آدرس شبکه تمام شده است و از کجا آدرس دستگاه شروع می شود ؟ این وظیفه Subnetmask است .

Subnetmask به کامپیوتر میگوید که از کجا شماره شبکه تمام شده و از کجا شماره دستگاه شروع می شود . فرآیند Subnetmasking ممکن است بسیار پیچیده و سنگین باشد و به همین دلیل در مقاله ای جداگانه به این مورد خواهیم پرداخت . فعلا این مسئله را در سطح بسیار ساده و مقدماتی در نظر میگیریم و یک subnetmask ساده را بررسی می کنیم .

subnet mask ساختاری شبیه ساختار IP دارد به شکلی که از 4 قسمت عددی که با نقطه از همدیگر جدا شده اند استفاده می کند . برای مثال این یک subnet mask ساده است : 255.255.255.0 در مثال بالا در سه قسمت اولیه آدرس یا بهتر بگوییم سه octet اول ، سه عدد 255 مشاهده می کنیم و در قسمت آخر نیز یک عدد 0 مشاهده می کنیم .

عدد 255 در هر octet نمایانگر این است که هر کدام از بیت هایی که در این قسمت قرار گرفته اند یک قسمت از شماره شبکه هستند . قسمتی که در آن صفر وجود دارد بیانگر این است که هر عددی که در اینجا قرار بگیرد جزوی از شماره های شبکه نیست و بنابراین شماره های دستگاه های شبکه در این قسمت تعیین می شود .

متوجه هستم که کمی در این مورد دچار ابهام شده اید اما نگران نباشید و به مثال توجه کنید . تصور کنید که کامپیوتری دارید که دارای آدرس IP به شماره 192.168.1.1 و subnet mask به شماره 255.255.255.0 است .در این مورد خاص سه octet ابتدای آدرس subnet mask ما عدد 255 است . این بدین معناست که 3 octed ابتدای این آدرس IP متعلق به آدرس شبکه است .بنابر همین استدلال می توان گفت که آدرس شبکه این IP معادل آدرس 192.168.1.x است .

مهمترین دلیلی که شمار باید این مسائل را به خوبی بدانید این است که وظیفه یک مسیریاب انتقال بسته های اطلاعاتی از یک شبکه به شبکه دیگر است و تمامی دستگاه هایی که در یک شبکه یا در یک قسمت مشخص از یک شبکه قرار گرفته اند برای اینکه بتوانند با شبکه های دیگر در ارتباط باشند می بایست از یک آدرس دهی مشترک بین شبکه استفاده کنند که همان subnet mask است .برای مثال اگر آدرس شبکه مسیریابی که در شکل ب مشاهده کردید آدرس 192.168.1.x باشد . بنابراین آدرس هایی که می توان برای هر 4 پورت موجود بر روی آن مسیریاب در نظر گرفت می تواند مانند زیر باشد :

192.168.1.1
192.168.1.2
192.168.1.3
192.168.1.4

همانطوری که مشاهده کردید هر کامپیوتر در شبکه محلی میتواند آدرس شبکه یکسانی داشته باشد اما آدرس دستگاه می بایست متفاوت باشد . شاید بدانید که هر کامپیوتر در شبکه برای اینکه بتواند اطلاعات خود را از کامپیوتر مبدا به کامپیوتر مقصد انتقال دهد از آدرس IP مقصد به عنوان آدرس مقصد استفاده می کنند و ایندو در شبکه از این طریق با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند .برای مثال در اینجا کامپیوتر یا آدرس IP به شماره 192.168.1.1 براحتی می تواند بسته های اطلاعاتی خود را به کامپیوتر با آدرس IP به شماره 192.168.1.2 منتقل کند و دلیل اینکار این است که ایندو بصورت مشترک از یک شبکه محلی و فیزیکی استفاده می کنند .

خوب برای اینکه کامپیوتر بتواند داده های خود را به یک شبکه دیگر منتقل کند قضیه تا حدودی متفاوت می شود . ار آنجایی که من هدف اصلی خود در این مقاله را استفاده از مسیریاب هایی که در خانه و محیط های کاری کوچک برای متصل شدن به اینترنت استفاده می شوند قرار داده ام شما فرض را بر این بگیرید که یکی از کامپیوتر هایی که در شبکه داخلی همین آدرس قرار دارد می خواهد از وب سایت www.tosinso.com بازدید کند.

این وب سایت بر روی یک هاست یا میزبان اینترنتی قرار دارد . مانند تمامی کامپیوترها در شبکه یک وب سایت هم برای خود یک آدرس IP منحصر به فرد در شبکه اینترنت دارد . برای مثال در اینجا آدرس IP سرور مورد نظر 24.235.20.4 است .شما براحتی با نگاه کردن به این آدرس IP متوجه خواهید شد که این آدرس IP متعلق به شبکه داخلی شما با آدرس شبکه 192.168.1.x نیست . بنابراین کامپیوتر مورد نظر در شبکه که درخواست این وب سایت را داده است بصورت اتوماتیک متوجه خواهد شد گه سرور مورد نظر در شبکه داخلی ما وجود ندارد.

بنابراین کامپیتور درخواست دهنده به آدرس Default Gateway خود یا در واقع آدرس مسیریاب خود داده ها و درخواست ها را ارسال خواهد کرد .Default Gateway جزوی از تنظیمات TCP/IP مربوط به کارت شبکه کامپیوتر شما است . در حقیقت این وقتی اطلاعاتی به Default Gateway ارسال می شود یعنی کامپیوتر قادر به تشخیص مقصد مورد نظر خود نبوده است و چون بسته اطلاعاتی را نمیداند به کحا ارسال کند به Default Gateway ارسال می کند . معمولا آدرس Default Gateway در شبکه همان آدرس مسیریاب یا روتر است که در اینجا ما آدرس 192.168.1.0 را برای آن در نظر میگیریم .

در نظر داشته باشیم که آدرس IP مورد استفاده برای Default Gateway می بایست در محدوده آدرس دهی شبکه داخلی ما قرار داشته باشد بطوریکه کامپیوترهای شبکه داخلی بتوانند براحتی با آن ارتباط برقرار کنند . معمولا مسیریاب ها دارای 2 عدد آدرس IP هستند که یکی از آنها مشابه محدوده آدرس دهی IP شبکه داخلی و یکی دیگر از آنها در محدوده آدرس دهی ISP است که ار طریق آن به اینترنت متصل شده است .

آدرسی که از ظریق ISP به مسیریاب داده می شود در محدوده آدرس دهی است که در شبکه ISP موجود است. در اینجا نقش مسیریاب شما انتقال بسته های اطلاعاتی شما از شبکه داخلی شما به شبکه ISP مقصد است . ISP شما نیز برای خود مسیریاب های مختلفی را دارد که هر کدام نیز به همین روش فعالیت می کنند و بسته های اطلاعاتی را آنقدر در بین شبکه های جابجا می کنند که در نهایت در اینترنت قرار گرفته و به مقصد مورد نظر برسد و به فرستنده بازگشت داده شود .